Serenade op Galilea

Het meer van van Galilea in het Hebreeuws Kinneret van het woord Kinnor wat harp betekend. Het woord viool heeft dezelfde betekenis. Het meer van Galilea heeft de vorm van een harp.

Kom mee dan laat ik je het geluid van deze harp horen.
Zacht geklap van handen zo hoor je golven op de stenen smoren.
Boven het geluid kun je de Meester horen,
Dirigerend spant hij de snaren aan: mannen vaar vooruit, Ik stuur ze weg.
Klimt de berg op, spreekt Hij zijn Vader zo sereen, tot de avond alleen.
Daar in het midden van de harp schip in nood, een schip een enkele noot.
Harde wind, dansend op de golven, komt daar Zoon van David spelend op de harp.
Zijn voeten dansen op de snaren, Saul geestesziek deze mannen in paniek.
Een spook, angst, hoop overboord, moed laten varen.
Meester van het meer Hij raakt nu zacht de snaren, heb goede moed, wees niet bang.
Petrus laat de klanken dieper zinken, zijn geluid begint nu uit te blinken.
Hij spreekt de Meester vragend aan, als U het bent raak die snaar opnieuw.
De Meester spreekt: Kom! Een serenade voor de Heer, zie ze wandelen door dit weer.
De boot een tribune, getuigend samen met hemels arsenaal.
Zoals bruid en bruidegom zo naderen zij elkaar.
Het geluid zwelt aan, de wolken ook kijkend naar het woeste weer,
Komt deze serenade tot een end, hij mist een snaar de rots hij zinkt.
Hij roept nu boven geluid van zee: Heere red mij neem me mee!
Deze valse noot, word vast mijn dood.
Jezus laat de snaar niet trillen, maar grijpt zijn hand.
Zo zeker als de stem van Hem, zo sterk Zijn reddende hand.
Waarom getwijfeld je geloof zo klein? Eenmalig dit, nee geen refrein.
Veilig ben je in mijn hand, geloof Me van nu tot aan de overkant.
 
Naar Matteüs 14:22-33

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.