Heusde kijk naar vroeger tijde

Zelfs Thuylen gaat niet samen. Was den dominee eerst uit den beek Uddel. Nu is hij als uit Garderene-ene. Uit dorre streken. En de club wast de handen, kies heden wie gij dienen zult. Dominee wilde van Gods liefde spreken. Das niet pluis. Nog voor het einde van het jaar zullen wij hem rechtspreken in het openbaar.


Heusde kijk naar vroeger tijde, toen bloeide er Roos en van der Woestijne. Stoten wij onze teen niet aan de Verhoeksteen. Welnee toen liet van Beek Verstralen. Maar als Voorden tijd geschreven is een profeet in zijn vaderstad niet geliefd, en nu is’t lichaam zwaar gegriefd. Een enkele zondaar buigt zijn knieën en roept het uit. Heere ik kan geen keuze maken!

Dan komt daar het suizen van een zachte wind. Kom maar hier mijn lieve kind, je hebt het juiste deel gekozen. Kom maar mee en kijk eens hier, toen jij smachtte naar het Levende Woord had ik reeds jouw stem gehoord. Ik zal je in herinnering brengen, het woord wat van Stralen horen deed.

’t ging over de wijsheid van Salomo. 2 vrouwen en 1 dood kind. Het kleine kind werd aan 1 been opgetild, en Salomo sprak: haal maar middendoor! Nee schreeuwde het moederhart, laat het leven! Twee liefdevolle ogen kijken nu verlangend aan. Als je moe of belast bent kom maar bij Mij! Ik zal je rust geven. Ze hebben Mijn lichaam uit elkaar gereten. Maar ik heb het juist voor jou, gedaan. Als kind ben ik naar d’ aard gegaan. Vernederd, ende volle prijs betaald. Zie mijn armen zijn wijd open, word maar als een kind, loop maar op Mij aan. Ik weet hoe jij je voelt, een enkeling,een verloren schaap, maar daar ben Ik juist voor gekomen. Van ieder die Mijn naam belijd gaan d’ogen open. Zij gaan Mij zien zo als Ik werkelijk Ben.

Maar zij zijn zo wijs,ik spreek hun taal niet, en hun dogma’s zijn zo zuiver dat je ze nergens ter wereld zo tegenkomt. Ik zeg u, wie vader of moederliefheeft boven mij is mij niet waardig. Hun gedachten zijn slechts wat zij voor mogelijk houden.Sluitend als een wet van de menselijke natuur. Zoals u weet zijn Mijn gedachten hoger dan die van mensen.En God is Geest, en Hem moeten wij aanbidden in Geest en Waarheid.Blijft u steunen kreunen kind?

Vanuit religie naar nieuw leven.Die geboorte is echt zwaar. Maar geef het in de handen van Jezus de Middelaar.  Wat bij mensen onmogelijk is, is mogelijk bij God.Als je kiezen moest uit mensen, zul je steeds gaan in’t stof. Kies voor de Mens! Hij is dezelfde, Hij leeft! Niet alleen in oude tijden. Maar ook nu! Genade is krijgen zonder dat je er ooit iets voor hebt gedaan. Toch iets doen is niet aanvaarden dat hij alles heeft gedaan.

En als je denkt zo zijn we het niet gewend, bedenk dan hoe u Koning Alexander binnenhaalde,vrolijk juichend. uitziend naar een uitgestoken hand. Kom maar naar hem toe, hoe vies je ook bent. Hij reinigt je binnenkant. Velen malen hoger is deze Koning en door zijn Zoon reikt hij u zijn hand. Om je te brengen naar een Hemels vaderland.

Opheusden, Kerk, Geloof.

Dit leerde ik van een eerste schilderles

portret schilderij

Iedere keer zoek ik een moment om weer te gaan tekenen. Maar steeds loop ik vast. Veel te druk met alles om me heen kan ik het moment maar niet pakken om weer te gaan tekenen. Vooral als kind tekende ik graag, een welkome afleiding van de saaie lessen op school. Daarom het besluit om een cursus te volgen.

Eenmaal aangekomen op de cursus, komt er een voorstelrondje. Voornaam en de verwachting die je hebt van de cursus. Wat een verademing geen grote identiteitsverhalen maar een voornaam en een verlangen.

Als ik eenmaal aan de beurt ben klinkt dat ongeveer zo: Ik ben Pieter, heb altijd graag getekend. Ben nu steeds te druk maar wil toch weer tijd gaan vinden om creatief bezig te zijn. Daarnaast kom ik meestal niet verder dan het grijze potlood of een pen en graag zou ik iets met kleur willen. Ook is het belangrijk dat ik een werkstuk in 1 avond af kan hebben. De volgende dag ermee verder gaan is niet echt iets voor mij.

Degenen die al langer meedoen met de cursus beginnen met hun werk, en de nieuwelingen worden om de beurt uitleg gegeven over wat zoal de mogelijkheden zijn.

Hierdoor moet ik even wachten. Aan mijn tafeltje zit een jongen die een licht spasme heeft en slecht ziend is. Een vrouw die stage loopt in het atelier helpt hem met zijn kunstwerk. Zo beschrijft ze uit een boek een schilderij van van Gogh. De jongen brengt hetgeen ze verteld over op papier. Het ontroert me, hoe mooi is het als je zo je tijd op kunt offeren, 1 persoon voor 1 persoon. Iemand het plaatje overbrengen wat hij niet kan zien.

De jongen blijkt het hart behoorlijk op de tong te hebben, en stelt zijn vragen als het in hem opkomt. O nee even wachten, spreekt hij zichzelf toe. Aan zijn communicatie voel ik dat hij dankbaar is dat iemand hem zo helpt en de tijd voor hem neemt.

Dan komt opeens de vraag, wat wil jij gaan doen? Ik ben zo verdiept in het samenspel van beschrijven en schilderen, dat ik opschrik. Als ik hier de rest van de avond naar mag kijken is het voor mij goed.

Maar ik moet toch echt aan de bak. De keuze valt op acryl-verf. Een oud overhemd aan en starten maar. Uit een stel kaarten met portretten van zangers en popsterren kan ik kiezen. Het advies is om te beginnen met de achtergrond in 1 kleur te schilderen en dan naar voren te werken. Dit omdat anders om het portret heen geschilderd moet worden.

Strepen of vlekken

Ik merk dat schilderen echt zo tegenovergesteld aan tekenen is. Bij tekenen zet ik de strepen en vul die aan met schaduwen. Bij schilderen maak je alleen de vlakken. Op den duur staan er zoveel vlakken dat ik niet meer zie wat nu wat is. Gelukkig krijg ik hulp, even afstand nemen dan overzie je het weer. De verhoudingen heb ik in het begin behoorlijk mis, door de schuine pose staan de ogen neus en mond in een kleine hoek.

Alleen observeren, en overnemen wat mijn ogen zien is nog niet zo eenvoudig.

Een mede-cursist heeft ervaring met tekenen en wil dit verder ontwikkelen. Hij krijgt de opdracht om met een stukje houtskool te gaan tekenen. Hij krijgt hierbij een soort brievenbus waar hij zijn papiertje in kan leggen. Vervolgens word hier een spiegel opgezet zodat hij zijn portret hier van blind over kan tekenen. In deze oefening leer je niet steeds terug te kijken naar het papier. Maar direct wat je ziet over te brengen op het papier. Daarna er zonder oordeel naar kijken.

Saulus (kind) had ook veel ervaring, hij moest ook een tijdje blind zijn om zijn oude beeld los te laten, en zijn gedachten met een nieuw beeld te laten vullen. Pas later krijgt hij de naam Paulus (gering).

De avond vliegt, en uiteindelijk ben ik best tevreden met het resultaat. Acryl kan door het snelle drogen steeds laag over laag.

Het lijkt een beetje op het leven. Iedere keer je visie een beetje bijstellen.